UFC 2013 &#8211; wielkie proroctwa branży, cz. I

Daniel Cormier – Jeff Monson, Antonio Silva, Josh Barnett, Dion Staring – to kolejni fighterzy, których Cormier przewyższał swoimi umiejętnościami. Obecnie chce zmierzyć się z Frankiem Mirem oraz Jonem Jonsem. Pierwszego powinien bez problemu zdominować, ale również i w starciu z mistrzem UFC w wadze półciężkiej nie skreślałbym Cormiera. W każdej walce pokazuje, że zapasy są jego mocną stroną, a w stójce radzi sobie równie dobrze. Bardzo mocny kandydat do „czarnego konia” 2013 roku.

Stefan Struve – może nie będzie to w 2013 roku zawodnik, który odnotuje znaczący progres, jednak spokojnie powinien sobie poradzić z osobami wyżej klasyfikowanymi w rankingach. Czekam osobiście na rewanż z Roy’em Nelsonem, który Struve powinien w chwili obecnej spokojnie wygrać.

Alistair Overeem – nie wiem, czy Overeema można zaliczyć do czarnych koni na 2013 rok, jednak będzie to jego rok. 2 lutego chwilowy przystanek pod nazwą Antonio Silva, później natomiast najprawdopodobniej Junior dos Santos i walka o pas. Nie wiem, czy „Demolition Man” da radę stoczyć trzy walki w 2013 roku, jednak szybkie zwycięstwa nad Silvą i dos Santosem powinny zaliczyć go do grona „czarnych koni”.

Waga ciężka jest mocno specyficzna i nie widzę tu niżej w rankingach jakichś spektakularnych talentów, które zawojują 2013 rok. Oczekuję równej formy i dalszego rozwoju Stefana Struve’a. Największego hype’u spodziewam się w związku z Gabrielem Gonzagą, który moim zdaniem jest jednym z najbardziej przekrojowych i eksplozywnych zawodników tej wciąż niezbyt głębokiej dywizji.

Alistair Overeem – zostać mistrzem wagi ciężkiej UFC to, szczególnie w jego sytuacji, wielkie osiągnięcie.

Daniel Cormier – dotąd trochę niedoceniany, więc będzie mu łatwiej dobrze zacząć karierę w UFC.

Jon Jones – kogoś takiego waga ciężka UFC bardzo potrzebowała.

Fabricio Werdum – wydaje się, że po ostrym treningu stójki, którego rezultaty oglądaliśmy w ostatnich jego pojedynkach, Fabricio zaskoczy wiele osób.

Gabriel Gonzaga – jeśli tylko Gabriel będzie robił to, co potrafi najlepiej, czyli będzie korzystał ze swoich fantastycznych umiejętności parterowych, a nie dążył na siłę do wygrania przez nokaut, powinniśmy zobaczyć jak wraca do pierwszej 5 wagi ciężkiej.

Tim Leidecker, GroundandPound.de, Sherdog.com

Stefan Struve – Stefan mimo sporadycznych porażek wciąż pnie się w górę i dziś mimo młodego wieku jest już w czołówce z szansami na wielkie walki, naszym zdaniem to on zanotuje największy progres w 2013 roku.

Todd Duffe – już styl powrotu młodego rekordzisty w szybkości nokautu pokazał, że będzie liczącym się zawodnikiem wagi ciężkiej w 2013 roku.

Todd Duffee – po ponad dwóch zmarnowanych latach Duffee powrócił do UFC. Większa dojrzałość i dobrze znane ciężkie ręce pomogą Amerykaninowi w szybkiej wspinaczce na szczyty dywizji.

Alistair „Demolition Man” Overeem (36-11, 1NC) . Nie ma tu miejsca na innego „czarnego konia”, Reem brutalnie przejedzie się po Wielkiej Stopie, następnie zdetronizuje mistrza UFC i udanie obroni tytuł w pierwszej obronie z JDS lub Werdumem.

Stefan Struve
Fabricio Werdum

Todd Duffee – raczej wątpliwe, by Amerykanin w 2013 roku powalczył o pas, ale jeśli znajdzie się w szerokim spektrum pretendentów, bez wątpienia będzie to oznaczało, że miał bardzo udany rok. Potencjału z całą pewnością mu nie brakuje, a i doświadczenia przybyło.

Fabricio Werdum – postępy, jakie Brazylijczyk poczynił w stójce – mając oczywiście na uwadze, że zdemolowania Roy’a Nelsona i Mike’a Russowa może nie być najlepszą podstawą do takich sądów – wespół z fantastycznymi umiejętnościami parterowymi każą przypuszczać, że w 2013 roku Fabricio może nie tylko o pas powalczyć, ale i go zdobyć – przy założeniu, że po drodze nie spotka na swojej drodze Juniora dos Santosa. A jako, że na to się nie zanosi..

Rozczarowanie 2013

Cheick Kongo – Francuz nie walczył od lipca 2012 roku, więc czas najwyższy powrócić do UFC. Pojawia się jednak problem, z kim zestawić Cheicka Kongo? Nie widzę osoby, z pierwszej dziesiątki rankingu wagi ciężkiej, z którą mógłby zmierzyć się zawodnik Wolfslair Academy. Jeśli Kongo stoczy w 2013 roku kilka walk, mogą to być niestety starcia przez niego przegrane.

Antonio Rodrigo Nogueira – jest to jak dla mnie fighter, który w tym roku ma wielkie szanse na serię porażek. Ostatnią walkę wygrał z Davem Hermanem, teraz jednak czeka go Fabricio Werdum, z którym w moim przekonaniu przegra.. Jeśli stoczy w 2013 roku jeszcze jedną walkę, nie wróżę „Minotauro” szczęśliwego zakończenia. Niestety, Nogueira jest głównym kandydatem do rozczarowania w 2013 roku.

Jeśli chodzi o największy zawód, obawiam się, że malejący w oczach Alistair Overeem straci cały hype, który za nim idzie, gdy zostanie zestawiony z dos Santosem lub Velasquezem. Uważam zresztą, że w 2013 roku znowu nastąpi kryzys wagi ciężkiej ze względu na drastycznie małą liczbę zestawień z wysokim poziomem hype’u.

Bigfoot Silva – dwa razy w historii zaliczyć taki łomot… Najpierw spuszczony przez Velasqueza, a potem przez Overeema. Można po czymś takim poczuć rozczarowanie.

Cain Velasquez – w 2013 roku będzie dwa razy bronił tytułu: pierwszy i zarazem ostatni.

Travis Browne – jakoś w niego nie wierzymy. Nigdy nie wzniesie się ponad przeciętność.

Antonio „Big Foot” Silva – osobiście wydaje mi się, że ten zawodnik nie nadaje się nawet na pierwsza 15 wagi ciężkiej, ostatecznie w 2013 Antonio będzie miał problem by utrzymać się w UFC.

Travis Browne – mimo, że rekord wygląda bardzo ładnie, przez wielu zachwalany Travis Browne w tym roku nie zachwyci. Stawiany od jakiegoś czasu jak jeden z prospektów, moim skromnym nie posiada umiejętności by zachwycać.

Alistair Overeem – tym razem okaże się, że stójka „na wspomaganiu” to za mało na UFC bez wspomagania.

Mark Hunt – o ile w ogóle zawalczy, to pokaże, że jego czas minął.

Daniel Cormier – okaże się, że waga ciężka nie jest dla niego.

Fabricio „Vai Cavalo” Werdum (16-5-1). Brazylijczyk nie sprosta wyzwaniom, przed którymi stanie w 2013 roku. Nie wyobrażam sobie, że pokonuje Reema, Caina czy JDS, a w jego przypadku wygrane, z zawodnikami plasującymi się niżej w rankingu, nie przyniosą splendoru. W ogóle podziwiam ludzi, którzy mówią o jego dominacji w stójce podczas drugiej walki z Overeemem. Jak dla mnie to była podpucha podobna do tej, którą rzeczony Brazylijczyk zafundował Fedorowi. Brock lewym trafiał Holendra, jak myślicie, dlatego, że zaskakiwał dynamiką swojej lewej ręki zwycięzcę GP K1 2010? Poza tym, już starożytni Chińczycy prawili o tym, że konina wydatnie poprawia odporność na ciosy i pomaga rozbudować się szczęce, która przez to jest twardsza i niewzruszona na bodźce fundowane przez parterowców i wrestlerów.

Frank Mir
Antonio Rodrigo Nogueira
Shane Carwin

Alistair Overeem – Holender pokona prawdopodobnie Antonio Silvę, ale mit jego wielkości legnie w gruzach w starciu z Cainem Velasquezem lub Juniorem dos Santosem. A i w pojedynku z Fabricio Werdumem nie skreślałbym tego ostatniego, biorąc pod uwagę, że Brazylijczyk mocno pracował nad stójką ostatnimi czasy, a Holender borykał się z końskimi problemami.

Antonio Rodrigo Nogueira – Brazylijczyk od dawna jest już cieniem samego siebie, nawet pomimo tego, że czasami jeszcze wygrywa. Od przegranej z Werdumem w czerwcu 2013 rozpocznie się gwałtowny zjazd tego zasłużonego dla dyscypliny zawodnika.

………………………………………………………………………………………………………..

~ Dywizja półciężka ~

………………………………………………………………………………………………………..

Czarny koń 2013

Gegard Mousasi – Strikeforce już się skończyło, teraz pora na UFC. Gegard Mousasi to moim zdaniem jedna z niewielu osób, która może zagrozić w chwili obecnej mistrzowi dywizji półciężkiej – Jonowi Jonesowi. Zwycięstwa nad Izumim, St. Preuxem oraz Kylem stawiają „The Dreamcatchera” bardzo wysoko w jego kategorii wagowej.

Glover Teixeira – nie chciałbym za bardzo spalić swoich przewidywań, bo wszystko wyjaśni się już 26 stycznia na UFC on FOX 6, jednak mogę postawić na zawodnika Nova Uniao. Teixeira od 17 walk jest niepokonany. Ostatnie zwycięstwa odnosił na galach UFC – kolejno z Kylem Kingsburym i Fabio Maldonado. Nie są to może nazwiska wysoko notowane w rankingu dywizji półciężkiej, jednak Glover w znakomity sposób sobie z nimi radził. 26 stycznia okaże się tak naprawdę, czy Teixeira nie jest zawodnikiem, którego sporo osób ocenia za wysoko. Jego przeciwnikiem będzie Quinton Jackson, którego przedstawiać oczywiście nie trzeba. Nie wiem czemu, ale mam wrażenie, że Glover skończy Quintona przed czasem, co będzie dla wielu osób sporym zaskoczeniem. Wtedy jednak moje typowanie może się sprawdzić.

Jimi Manuwa – bardzo ciekawy fighter z dwunastoma zwycięstwami na koncie. Jak do tej pory niepokonany. W UFC swoją drugą walkę stoczy na gali w Londynie z Cyrillem Diabate, którego, mam nadzieję, pokona. W swoim debiucie w największej organizacji MMA na świecie pokonał Kyle’a Kingsbury’ego po mocnych dwóch rundach. Miejmy nadzieję, że zwycięstwem nad Francuzem potwierdzi swoje umiejętności.

Wśród wschodzących zawodników liczę bardzo na Vinny’ego Magalhaesa, który dysponuje wieloma atutami poza świetnym jiu-jitsu pod MMA. Oby tylko nie porwał się od razu na czołówkę, tylko budował swoją pozycję w UFC. Oprócz tego piąć w rankingach będą się Ryan Jimmo, Glover Teixeira i Gegard Mousasi, jednak tu także wiele zależy od tempa, w jakim będą chcieli prowadzić swoje kariery.

Alexander Gustafsson – ma chłopak talent, który eksploduje w 2013 roku. No i oglądaliśmy go na żywo w Sztokholmie, więc to poniekąd nasz typ sentymentalny ;-)

Rampage Jackson – za ewentualną zmianę decyzji i pozostanie w UFC.

Gegard Mousasi – kolejny wojownik ze Strikeforce, który pokaże klasę.

Glover Texeira – trudno nazwać czarnym koniem zawodnika z rekordem 19-2 i z którym czołówka nie za bardzo chce walczyć, ale to póki co mało znane w mainstreamie nazwisko będzie w tym roku na językach.

Gegard Mousasi – umiejętności nie brakowało mu nigdy, potrzeba było u niego jakiegoś przełomu i taki chyba w końcu nastąpił, zmianę podejścia do treningów widać w jego ostatnich walkach. W UFC będzie musiał pokazać to wszystko, czym zachwycał walcząc dla mniejszych organizacji, to powinien być jego rok.

Tim Leidecker, GroundandPound.de, Sherdog.com

Ryan Bader – mimo wielu porażek to fighter, który może jeszcze powrócić.

Dan Henderson – Dan pokaże, że jest nadzieją emerytów na godną starość, czyli nie wygra z najlepszymi, ale napsuje sporo krwi młodym.

Gegard Mousasi – jeśli się pojawi w UFC, może wywrócić wszystkie rankingi.

Gegard Mousasi – o 2012 powinien jak najszybciej zapomnieć, jako że nie stoczył w nim ani jednej walki. Rok 2013 może należeć do niego. Gegard wkracza do UFC w idealnym wieku i z wielkim bogactwem doświadczenia. Jego umiejętności są bezdyskusyjne.

Daniel Cormier (11-0). Stawiam na to, że Amerykanin zejdzie z wagą, żeby nie stanąć przed ewentualnością walki Cainem. W półciężkiej zdetronizuje, ku mej uciesze, Jona „Bonesa” Jonesa – nie widzę w kategorii 205 lbs przeciwnika, który mógłby choćby zagrozić Cormierowi.

Daniel Cormier
Gegard Mousasi
Alexander Gustafsson

James Te Huna – szczegółowo jego walory stójkowe omawialiśmy tutaj. Jeśli ten dobrze boksujący Nowozelandczyk upora się z Ryanem Jimmo, a przed kolejnymi walkami, już z czołówką, popracuje nieco nad pozbyciem się złego nawyku afiszowania się ze swoją szczęką podniesioną wysoko, to ma szansę napsuć sporo krwi najlepszym w dywizji.

Gegard Mousasi – aktualnie Ormianin to zawodnik z największym potencjałem na świecie bez podziału na kategorie wagowe. Trenujący swego czasu z ikoną sportu, Fedorem Emelianenko, Gegard w ciągu 2-3 lat może dołączyć do panteonu sław światowego MMA.

Phil Davis – dla Amerykanina porażka z Rashadem Evansem była zapewne bolesna, ale myślę, że taki zimny prysznic mógł na niego dobrze podziałać. Rozprawienie się z Wagnerem Prado nie jest na to co prawda dowodem, ale takowych Davis dostarczy w 2013 roku.

Jimi Manuwa – pozbawiony gry parterowej Brytyjczyk dysponuje jednak kapitalnym arsenałem uderzeń. W 2013 nie dopcha się do walki o pas, ale sprawi sporo problemów zawodnikom stawianym ponad nim we wszelkiego rodzaju rankingach.

Rozczarowanie 2013

Quinton Jackson – dwie porażki z rzędu i w perspektywie walka za kilka dni z Gloverem Teixeirą, który moim zdaniem rozłoży „Rampage’a”. Przy takim scenariuszu, zawodnik Wolfslair Academy będzie miał na swoim koncie trzy przegrane z rzędu. Moim zdaniem, Jackson powinien się zastanowić, czy warto trenować pod mieszane sztuki walki, czy lepiej zająć się czymś dużo lżejszym, np. wrestlingiem.

Chael Sonnen – bardzo ciekawa osobowość, jednak nie zawodnik na progi, które próbuje ostatnio przeskoczyć. Głównym atutem Sonnena jest charyzma, dzięki której już w kwietniu zmierzy się z Jonem Jonesem. „Bones” moim zdaniem szybko rozprawi się z fighterem Teamu Quest. Później Chael dostanie najprawdopodobniej kogoś z czołówki dywizji półciężkiej, jednak właśnie ta czołówka, nie jest na jego siły. Popłynięcie na zbyt głębokie wody może Sonnena zgubić, przez co 2013 rok będzie dla niego bardzo słabym okresem.

Rozczarowań w półciężkiej będzie mnóstwo. Poza Rashadem Evansem i być może Lyoto Machidą wszystkie dominujące w erze przed Jonesem nazwiska będą dalej tracić na wartości i zacznie się ich traktować jako relikty PRIDE i „starego UFC”.

Chael Sonnen – i co tu uzasadniać? Jon Jones przed przejściem do wagi ciężkiej nawet się nie zmęczy w ostatnim pojedynku w swojej mistrzowskiej kategorii.

Rampage Jackson – za podtrzymanie decyzji o porzuceniu UFC.

Thiago Silva – bo ostatnio częściej zawodził niż błyszczał. I tak pozostanie.

Mauricio Shogun Rua – z bardzo ciężkim sercem, bo jak bardzo lubię Shoguna, to chyba tylko ja wiem, ale niestety wydaje mi się, ze najlepsze czasy ma już za sobą i powoli będzie wypadał z rankingów TOP 10, z obecna formą nie ma co liczyć na walki z najlepszymi.

Jimi Manuwa – zawodnik wchodzący do UFC z wielkim „hypem”, jednak moim skromnym już Kingsbury pokazał, jak trzeba walczyć z Anglikiem, dobre zapasy, walka w klinczu i eksplozywność znika, znika również kondycja. Nie wróżę mu wielkiej kariery, uważam, że będzie raczej rozczarowaniem niż rewelacją.

Chael Sonnen – „koń jaki jest, każdy widzi”, czyli Chael odpadnie z rywalizacji.

Alexander „The Mauler” Gustafsson (15-1). Zupełnie nie wiem, dlaczego ludzie mający możliwość publicznego wyrażania opinii o MMA, starają się wmówić innym, że Szwed już niedługo (powtarzane od kilku walk) będzie najlepszym LHW po Bonesie. Wygrana (moim zdaniem niesłuszna, punktowałem remis) nad podstarzałym i obdartym z atutów poprzez kontuzje kolan Shogunem nijak wg mnie nie potwierdza jego wielkości. Przed sobą ma naprawdę wielkie nazwiska, moim zdaniem żadnemu nie sprosta.

Mauricio Rua
Quinton Jackson
Antonio Rogerio Nogueira

Glover Teixeira – dwa dominujące zwycięstwa w pierwszych dwóch pojedynkach w UFC spowodowały, że wokół tego bardzo skądinąd sympatycznego zawodnika pojawiło się mnóstwo oczekiwań. Już Rampage ma szansę pokazać ubóstwo stójkowe brazylijskiego sierpownika, a jeśli mu się nie uda, co wytworzy jeszcze większy hype wokół Teixeiry, wtedy Brazylijczyk w kolejnym pojedynku spadnie z naprawdę wysokiego konia.

Vinny Magalhães – kapitalny parterowiec, którego notowania po pokonaniu bardzo przeciętnego Igora Pokrajaca wzrosły niewspółmiernie do doniosłości czynu. W 2013 roku po raz kolejny ktoś udowodni, że nawet najlepsze BJJ nie znaczy wiele, jeśli poza nim fighter nie ma w swoim arsenale żadnych znaczących atutów.

Dan Henderson – to nie będzie dobry rok dla tego wybitnego zawodnika, który nie udźwignie ciężaru swojego wieku oraz następstw ostatnich kontuzji.

………………………………………………………………………………………………………..

~ Dywizja średnia ~

………………………………………………………………………………………………………..

Czarny koń 2013

Ronaldo Souza – prywatnie mój ulubiony zawodnik mieszanych sztuk walki. Nie widziałem nudnej walki z jego udziałem. „Jacare”, patrząc na ostatnie walk, doskonale radzi sobie zarówno w parterze, jak i w stójce – co zdecydowanie pomoże mu w łatwym dostaniu się do granic walki wieczoru na galach UFC w 2013 roku. Souza występuje w bardzo mocno obsadzonej kategorii wagowej. Patrząc na ranking naszej redakcji, „Jacare” spokojnie mógłby zawalczyć z pierwszą piątką zestawienia. Tacy zawodnicy jak Brian Stann, Alan Belcher, Mark Munoz czy Tim Boetsch są zdecydowanie na poziomie, który Souza dawno przeskoczył. Co czeka Ronaldo w 2013 roku? Na walkę o pas zdecydowanie za wcześnie, jednak myślę, że drobnymi krokami będzie chciał dążyć do rewanżu z Lukem Rockholdem, który pokonał go na gali Strikeforce: Barnett vs. Kharitonov. Myślę, że Souza to jeden z głównych kandydatów na „czarnego konia” w 2013 roku.

Costa Philippou – w UFC zadebiutował przegrywając z Nickiem Catone, jednak po tej walce było coraz lepiej. Rivera, Hamman, McGee, Fukuda i Boetsch to kolejne nazwiska, które dominował Costa. W miejsce Costy wpisałbym tutaj Tima Boetscha, który wielu osobom zaimponował zwycięstwami nad Okamim i Lombardem. Fenomen Tima minął jednak w walce z Costą, który, miejmy nadzieję, zaliczy wiele udanych starć w tym roku.

Tim Kennedy – najprawdopodobniej trafi do UFC dzięki poddaniu Trevora Smitha na ostatniej gali Strikeforce. Przez ostatnie cztery lata przegrał jedynie z Ronaldo Souzą i Lukem Rockholdem, a wygrywał z Prangley’em, Manhoefem czy Lawlerem, więc są to bardzo mocne nazwiska. Spokojnie może zawojować w dywizji średniej w największej organizacji MMA na świecie.

W czołówce spodziewam się pięcia się na sam szczyt niebezpiecznego Ronaldo Jacare Souzy, uważam, że w chwili obecnej zagrozić może mu tylko Chris Weidman. Do dziesiątki może zbliżyć się także Tim Kennedy, który wygląda dobrze na tle znajdujących się obok niego w rankingach zawodników.

Anderson Silva – czarny koń, mistrz, fenomen. Jednym słowem trzy w jednym.

Luke Rockhold – mistrz Strikeforce, który pokaże klasę. Może tymczasowy mistrz UFC? A nawet zdobywca zwakowanego przez „Pająka” właściwego pasa?

Michael Bisping – ryzykowne w takim momencie o tym pisać. Ale co tam. Za zostanie pretendentem do mistrzowskiego tytułu.

Ronaldo „Jacare” Souza – umiejętności BJJ nie trzeba u tego pana omawiać, jednak postęp w stójce jaki wykonał, jest godny uwagi, to może być jedna z wyróżniających się postaci w tym roku.

Nick Ring – po długiej przerwie weteran wraca do gry i wydaje się być w bardzo dobrej formie, to będzie dobry rok dla niego.

Tim Leidecker, GroundandPound.de, Sherdog.com

Hector Lombard – to jak na razie jedyny zawodnik, który wniósł w 2012 ożywienie w stagnację, jaka panuje w tej wadze.

Alan Belcher – Talent powróci, mimo porażki jaką z Okamim poniósł, gdy potrzebowała tego UFC.

Tim Kennedy, Ronaldo Jacare Souza – może nie będą rewelacją, ale zaostrzą konkurencję w 2013 roku.

Ronny Markes – potężnie zbudowany czarny pas BJJ z mocnymi zapasami i coraz lepszymi umiejętnościami stójkowymi. Podopiecznemu Dede Pederneirasa brakuje tylko odrobinę większej mobilności i elastyczności, by stać się kompletnym fighterem.

Ronaldo „Jacare” Souza (17-3) jest jednym z gorętszych nabytków UFC po wchłonięciu Strickeforce. O jego wartości niech zaświadczą dwa ostanie zwycięstwa, gdzie po raz pierwszy wygrał przez KO i totalnie zdominował i ostatecznie poddał kimurą swojego przeciwnika. Wiadomo, że UFC to inna liga, to jednak coś czuję, że często będziemy oglądać Jacare człapiącego po oktagonie w zwycięskiej celebracji.

Tim Boetsch
Chris Weidman
Ronaldo Souza

Ronaldo Souza, który już dzisiaj uznawany jest za czołowego średniego na świecie, potwierdzi to w nadchodzącym roku, przede wszystkim dzięki znacznej poprawie umiejętności stójkowych.

Brad Tavares – młody Hawajczyk rozwija się z walki na walkę i jeśli nie w tym roku, to w kolejnych latach powinien zaliczyć spory awans w hierarchii kategorii średniej.

Francis Carmont – przed kilkoma latami walczył na KSW, dzisiaj jest na najlepszej drodze do zostania czołowym średnim w UFC. Kiepski, ale wygrany występ z Tomem Lawlorem na pewno sporo nauczył trenującego na co dzień z GSP i silnego jak tur Francuza.

Rozczarowanie 2013

Tim Boetsch – zawodnik, który zupełnie nie przemawia do mnie swoimi umiejętnościami. Zwycięstwo nad Yushinem Okamim uznałem za przypadkowe, wymęczona decyzja nad Lombardem to tylko i wyłącznie postawa Hectora. Walka z Costą Philippou pokazała to, czego oczekiwałem. Tim jest dla mnie mało wartościowym zawodnikiem, który w 2013 odnotuje serię porażek z rzędu.

Rozczarowujące spadki zaliczą prawdopodobnie Luke Rockhold i Hector Lombard. Pierwszemu brakuje mocy, a drugi ma zbyt wiele luk, by mierzyć się z doświadczonymi i przekrojowymi zawodnikami. Ukrócić ich ambicje do walki z Andersonem mogą Bisping, Weidman i Jacare.

Mamed Khalidov – za to, że postanowił, iż w UFC walczyć nie będzie.

Rich Franklin – po tym, co zrobił z nim Cung Le, przestaliśmy w niego wierzyć.

Cung Le – znów postawi bardziej na film niż MMA. Szkoda.

Roger Gracie – całkowicie jednowymiarowy zawodnik, nazwisko mówi samo za siebie, jeden z najlepszych parterowców na świecie, niestety w UFC nie posiadając umiejętności na najwyższym poziomie w każdej z płaszczyzn, nie można liczyć na dobre wyniki. Nie wróżę mu wielkiej przyszłości w największej organizacji.

Tim Boetsch – mimo, że Tima da się lubić, wygrane z Lombardem i Okamim może nie były przypadkowe, ale jednak miał w nich troszeczkę szczęścia. Przegrana z Costą to moim zdaniem tylko początek końca wielkiej kariery.

Michael Bisping – pluje dużo i celnie, ale by w czołówce był taki cwaniak, cham i „pykacz z watą w rękach” to wstyd. Mamy nadzieję, że Michael nas nie zawiedzie.

W tej kategorii nic mnie nie rozczaruje, po za tym kto by się nie dobił do walki o pas, sromotnie polegnie z Pająkiem.

Jake Shields
Brian Stann
Chris Leben