Sierpem #30 – wyborni szachiści, Machida vs Mousasi

Pięści

Gegard Mousasi to były bokser, co doskonale widać w toczonych przezeń bataliach. Ormianin dysponuje szerokim wachlarzem technik pięściarskich bardzo dobrze wykonywanych od strony technicznej, ale tym, co zdecydowanie wyróżnia go nie tylko na tle dywizji półciężkiej czy teraz średniej, nie tylko na tle całego UFC, ale wręcz na tle całego światowego MMA w ogóle, jest kapitalny lewy prosty, który Mousasi opanował niemal do perfekcji. Czym w ogóle jest lewy prosty (jab) i dlaczego w wydaniu Mousasiego jest tak bardzo niebezpieczny?

Otóż, technika ta jest swego rodzaju przygotowaniem artyleryjskim pod mocniejsze ciosy – pierwsza salwa artyleryjska również służyła bowiem przede wszystkim ocenie dystansu dzielącego armaty od celu i tak samo jest w przypadku lewego prostego. Złapanie dystansu oraz przygotowanie pod mocniejsze ciosy to jednak nie jedyne cele rzucania jaba – służy on bowiem także rozbijaniu akcji rywala. Gdy raz po raz przeciwnik zmuszony jest radzić sobie z ciosem prostym – a na swoje nieszczęście nie jest arcymistrzem walki z kontry – bardzo trudno będzie mu zebrać się i w końcu wyprowadzić ofensywę, tym bardziej, że z uwagi na rażące go raz po raz proste nie będzie miał nawet możliwości przygotowania swojej ofensywy. Teoretycznie jab nie ma na celu siania zniszczenia, jest platformą, na bazie której buduje się znacznie mocniejsze ciosy, ale… i tutaj wracamy do Gegarda Mousasiego – nie tylko częstotliwość, ale i perfekcyjna technika rzucanych przezeń jabów powodują, że w jego arsenale lewy prosty znajduje się znacznie wyżej w hierarchii ciosów niż u nielicznych innych zawodników, którzy również korzystają z jabów. Ormianin potrafi z lewego prostego uczynić główne narzędzie destrukcji, masakrując nim swoich rywali niczym Georges Saint Pierre swego czasu Josha Koschecka. Dreamcatcher wyniósł jaba na wyższy poziom MMA, czyniąc z niego jedną ze swoich głównych broni.

GIF 4, GIF 5, GIF 6

Gegard Mousasi dysponuje zjawiskowym, soczystym lewym prostym, z którego w każdej niemal walce zaprzęga do działania, rozbijając twarz swoich przeciwników. Co ciekawe, korzysta z niego równie efektywnie z wyprostowanej pozycji (GIFY 4 i 6), a także pochylonej z wysoko uniesioną gardą (GIF 5). Zwróćmy uwagę, jak na pierwszym z gifów odchodzi w innym kierunku niż ten, z którego atakuje, a na ostatnim świetnie uchodzi z głową.

Ormianin ochoczo odwołuje się jednak także do ciasnych ciosów sierpowych (obszernych cepów w jego wydaniu raczej nie uświadczymy) oraz podbródkowych, co czyni jego pięściarską grę jeszcze niebezpieczniejszą. Nie korzysta zbyt często ze złożonych kombinacji – w jego wykonaniu składają się one maksymalnie z trzech, w porywach z czterech ciosów, z przewagą tych prostych. Tym, czego najbardziej brakuje mi w rzemiośle bokserskim Mousasiego, są ciosy na korpus, z których Ormianin korzysta tylko sporadycznie. Akurat jednak w konfrontacji z Lyoto Machidą nie wydaje się to minusem, bowiem atakowanie korpusu – samo w sobie ryzykowne – z tak dobrze czującym się w kontrze zawodnikiem nie byłoby dobrym pomysłem.

Jak natomiast od strony pięściarskiej prezentuje się Brazylijczyk? Istnieje pewne podobieństwo między nim a Mousasim – otóż, również Machida uwielbia ciosy proste, tyle że w jego arsenale pełnią one zgoła odmienną rolę wynikającą z kontrującego sposobu, w jaki rozgrywa walki. O ile Gegard bardzo chętnie inicjuje akcje ciosami prostymi, to Machida częściej zaprzęga je do kontrowania szarżujących rywali, wkładając w nie całą moc i jednocześnie wykorzystując impet nacierającego przeciwnika, do nadania im nokautującej mocy. Smok od wielkiego dzwonu korzysta jednak z prostych inicjujących akcje, za to mordercze kontrujące proste potrafi wyprowadzać z obu rąk – oczekując na atak rywala w odwrotnej pozycji (czyli najczęściej) zaprzęga do działania lewy prosty, natomiast z pozycji klasycznej – prawy prosty. Oba te ciosy są w stanie powalić na deski jego przeciwników, co możliwe jest dlatego, że oponenci Brazylijczyka najczęściej sami w szale bitewnym na nie wpadają, zwiększając tym samym impet uderzenia.

GIF 7, GIF 8, GIF 9

Lyoto Machida korzysta przede wszystkim z ciosów prostych, a do sierpowych odwołuje się tylko w ostateczności, by dobić rywala (GIF 7). Co warte odnotowania, Smok potrafi powalać rywali zarówno lewym prostym (GIF 8 przeciwko Evansowi) jak i prawym prostym (GIF 9 przeciwko Baderowi).

Od strony pięściarskiej Machida nie jest jednak szczególnie wszechstronnym zawodnikiem. Ciosy sierpowe czy podbródkowe są Machidzie raczej obce, chyba że ma naruszonego rywala i idzie po nokaut (jak w starciu z Rashadem Evansem). Do kombinacji odwołuje się również tylko w starannie wybranych momentach, gdy jego rywal nadmiernie otwiera się w ataku. Praktycznie nie uderza na korpus.

Werdykt

Nie może być inny – pięściarski arsenał Gegarda Mousasiego jest bez wątpienia bogatszy niż ten, którym dysponuje Lyoto Machida. Pół punktu wędruje do Ormianina. Naturalnie, Brazylijczyk nadrabia innymi elementami, ale o nich za chwilę…

Aktualny wynik

Machida – 1
Mousasi – 1,5

Jak natomiast obaj zawodnicy prezentują się pod względem kopnięć?